នូ ហាច
កាព្យបែបបារាំង
ព្រះចន្ទរោយកំទេចប្រាក់ ទៅលើស្លឹកនៃសួនក្រូច
ពោធិសាត់ដ៏មានបុប្ផា ក្រអូបឈួលហើយហាក់ដូច
ជាមកក្រសោបចំការ ក្នុងសេចក្តីពិសម័យ។
អ្នកស្រុកភូមិច្បារអំពៅដោយអស់កំឡាំងពីថ្ងៃ
ដេកលក់សប្បាយក្នុងផ្ទះ ដែលបិទទ្វារស្ងាត់ជ្រងំ,
ព្រោះមានខ្យលបក់ប្រាវៗទៅលើស្លឹកអំពៅទុំ
និងសូររលកវាយច្រាំងមកប្រឡោមចោមបំពេ។
គូសង្សារដើរកៀកគ្នាយ៉ាងស្និទ្ធតាមមាត់ទន្លេ
លុះបានដល់ជើងម៉ាវែង ទំនេរមួយនៅប្របធ្លា
ក៏ស្រុះស្រួលឈប់អង្គុយ ហើយក៏តាំងនិយាយគ្នា។
ឳបងអើយមិនប៉ុន្មានថ្ងៃទៀតទេ បងនឹងចេញ
ទៅប្រទេសបារាំងហើយ! ទ្រូងអូនមានទុក្ខពាសពេញ
តែមិនដឹងធ្វើម្តេចឡើយ ព្រោះករណីកិច្ច
ដែលច្រានបងទៅឆ្ងាយនេះ មានឋានៈខ្ពស់លើសលេច
ជាងសេចក្តីស្នេហ៍ផងយើង៖ បងនឹងឃ្លាតឃ្លាទៅឆ្ងាយ
ដើម្បីចំរើនវិជ្ជា បានភ្លឺថ្លាខ្ចរខ្ចាយ។
ការណ៍ត្រង់នេះអូនយល់ហើយ តែអូននៅតែមានព្រួយ
ព្រោះប្រទេសបារាំងនេះ ជារមណីយដ្ឋានមួយ
ដែលបរិបូណ៌ទៅដោយ ការសប្បាយគ្រប់ចំពូក
តែងនាំឲ្្យនិស្សិតខ្មែរ លង់ស្មារតីភ្លេចនឹកផ្អូក
មកប្រទេសកំណើតដើម។ សេចក្តីទុកចិត្តដែលខ្ញុំ
មានចំពោះពាក្យសន្យាផងបងនោះសឹងនៅដុំ
ឥតខ្ចោះឡើយ តែចូរបងគិតមើលចុះ ៖ ប្រាំមួយឆ្នាំ
ជាបន្ទុកធ្ងន់ក្រៃលែង លើទ្រូងអូនដែលចងចាំ។
តែទុកជាម្តេចក៏ដោយ អូនខំទប់ទល់គំនិត,
កាន់សតិយ៉ាងថ្លៃថ្នូរឲ្យសមនឹងគូជីវិត។
ថាហើយនាងកណ្ណិកា ក៏ងើយមើលខែពេញវង់
នាំឲ្យឃើញថាភ្នែកនាងមានទឹកនេត្រមូលរលង់។
នាយសុនិត្យក៏ដកយកកូនកន្សែងក្រអូបភាយ
មកថ្នមជូតភក្ត្រនាងស្រីរួចហើយទើបចាប់និយាយ ៖
អូនកណ្ណិកាទ្រួយចិត្ត មាសបងអើយចូរស្ងួននាង
រំលត់សេចក្តីបារម្ភ ឲ្យអស់សាប់សូន្យចេញភ្លាង។
ឃ្លាតប្រាំមួយឆ្នាំមិនមែនយូរអីដល់មួយជីវិត
ម្យ៉ាងទៀតបងនឹងសរសេរ សំបុត្រផ្ញើរាល់អាទិត្យ
ដើម្បីបង្រួញចម្ងាយឲ្យដូចនែបនិត្យគ្រប់កាល។
ក្រុងប៉ារីស៍ទោះល្អឆើតសប្បាយវិសេសវិសាល
យ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្លួនបងនឹងរក្សាកេរ្តិ៍មាយាទ
មិនឲ្យមានមន្ទិលឡើយ។ បងនឹងខំរៀនខ្មីឃ្មាត
ដើម្បីនឹងត្រឡប់មកវិញ ឲ្្យទាន់ពេលដូចសន្យា,
នែអូនឈប់សុបសៅទៅ! បងចង់បានក្តីក្លាហាន
ដូច្នេះចូរនាងញញឹម ចរចាដោយរីករាយឡើង!
បងស្វែងចំណេះទាំងនេះ ព្រោះតែក្តីស្នេហាយើង...
នាងស្រីស្ងប់ស្ងួតសម្លឹងមើលទូកអ្នកនេសាទមួយ
ដែលហែលឃ្លេងឃ្លោងដូចជា ឳរានាងដែលរំជួយ
ដោយបិយវិប្បយោគ ៖
បងអើយមើលភ្លើងចង្កៀង
នៃនាវាអ្នកនេសាទ ដែលឆេះខ្យល់បក់ផ្អងផ្អៀង
យ៉ាងណាក៏មិនរលត់ គ្រាន់តែភ្លឺតូច, ភ្លឺធំប៉ុណ្ណោះ,
នេះហើយជាភាពនៃសេចក្្តី។ សង្ឃឹមផងខ្ញុំ ៖
កាលមុន អូនសប្បាយនឹងបងបានមធ្យមសិក្សា
ឥឡូវស្អែកនេះបែរជាឃ្លាតគ្នាយ៉ាងឆ្ងាយវិញហ្នា៎។
បង! ចូរបងកុំភ្លេច លុះដល់ប្រទេសបារាំងហើយ
ថាអូនពួនក្នុងបន្ទប់ ចំបែងចិត្តឥតមានស្បើយ។
ជីតាខ្ញុំដែលកាន់ខ្ជាប់ ក្បួនអំណាចប្រពៃណី
បើឆ្គងបន្តិចបន្តួច តែងស្តីបន្ទោសញក់ញី។
ចំពោះអារ្យនារី ផ្ទះក៏ប្រែទៅជាគុក។
ចូរបងជ្រាបច្បាស់ថាអូន គេងរងចាំត្រាំតែទុក្ខ។
ខ្យល់ជំនោរបក់រំភើយមកអង្អែលសក់ខ្មៅអ៊ុត
ហើយលើកថ្នមចិន្តានាង ដែលមានព្រួយក្រៃចំហុត។
យប់យន់មាត់មាន់រងាវ ល្វើយៗក្នុងផ្ទៃសម្ងាត់,
គូសង្សារក្រោកលេលា តាមឧទ្យានក្រូចពោធិ៍សាត់,
ហើយមានមានឃើញទេពច្យុតធ្លាក់ ភ្លែតពីលើមេឃា
ដើម្បីជាទីគោរព ចំពោះគូដែលព្រាត់គ្នា។
រលកទន្លេគ្រហឹមវាយច្រាំង ដែលប្រែះបែកបាក់
ម្លោះហើយអ្នកដេកចេះតែ បានពីរោះឥតមានអាក់
ដោយសារខ្យល់រាយទំនុកជាមួយស្លឹកអំពៅ,
ឯផ្កាយព្រឹកក៏រះឡើង មានរស្មីភ្លឺច្រាលឆ្អៅ។
No comments:
Post a Comment