Tuesday, February 8, 2011

ថ្កោលទោស

by Tararith


ប្រាសាទល្អស្អាតនៅជ្រងំ          កណ្ដាលខ្នងភ្នំក្នុងព្រឹក្សា
មានរូបចម្លាក់ក្បាច់រចនា            គួរឲ្យចេតនាចង់គយគន់។
លើភ្នំដងរែកខ្ពស់គ្រលួច           អន្ទងអង្កួចគ្រប់ជាតិជន
ឲ្យស្ងើចស្នាដៃវិចិត្រពន់            រែកទ្រទម្ងន់មហន្តរាយ។
រូបនាគរូបសឹង្ហលេចត្រដែត       លយផុសអណ្ដែតនៅមិនឆ្ងាយ
បុប្ផារម្យាក៏ភាយសាយ              ក្លែបក្លិនទាំងឡាយចេញពីភ្នំ។
អាណិតព្រលឹងជាប់ផែនថ្ម         ខ្លះរះលម្អខ្លះទួញយំ
តាមសំឡេងរៃឲ្យរងំ                 ទីស្ងាត់ជ្រងំសែនកណ្ដោច។
សូរសៀងយំយែកពីប្រាសាទ     ដែលចោរប្រមាថបាញ់បង្ហោច
បង្ហិនព្រលឹងឲ្យផ្សាខ្លោច            សៀមពិតអសោចជាតិមិនខាន៕


2 comments:

  1. សូម សរសើរ អស់ពីដួងចិត្ត នូវទឹកដមប៉ាកកា របស់បង!

    វាមានរសពេញបរបូណ៌ ដែលជាកម្លាំងមួយជម្រុញឲ្យកើតការស្រឡាញ់ការតែនិពន្ធ​ទ្វេដង!

    សូមអរគុណចំពោះការផ្សាយ!

    ReplyDelete
  2. Thanks that you like Tararith poem.

    ReplyDelete